Rozdział 41.

- Cześć, Bo.
Odwróciłam się do tyłu i zobaczyłam stojącego za mną Dan'a. Odpowiedziałam mu uśmiechem i wróciłam wzrokiem na moją szafkę. Oparł się całym ciałem o jej metalową powierzchnię po mojej lewej stronie, kiedy pakowałam z niej różne rzeczy do torebki, przygotowując się do wyjścia z pracy.
- Wszystko w porządku? - zapytałam.
- Taa...Chciałem tylko chwilę pogadać.
Odgarnął włosy ze swoich niebieskich oczu, jego wzrost sprawiał, że czułam się jak krasnal, każdy wydawał się być wyższy ode mnie. Dan odchrząknął wymownie, podczas gdy ja czekałam, aż zacznie mówić zerkając przy tym na mój telefon. Harry miał czekać na zewnątrz, żeby mnie odebrać.
- Widzisz... Wiem, że nie bardzo lubimy się z twoim chłopakiem...Ale chyba nadal możemy się kolegować, no nie? Pewnie nie pozwoli ci widywać się ze mną poza pracą, ale...
Potrząsnęłam głową i zmarszczyłam brwi, na co Dan zamilkł z wyraźnym zaskoczeniem na twarzy.
- Ja...
- Harry może i jest czasem apodyktyczny, ale nie kontroluje moim życiem. Sama o sobie decyduję i nikt nie mówi mi co mam robić. Po prostu nie chcę go złościć, to wywołało by tylko jeszcze więcej problemów, a nie chcę widzieć już żadnych niepotrzebnych kłótni między wami.
Dan wydawał się chwilę rozmyślać nad moimi słowami, zanim pokiwał głową i słabo się uśmiechnął. Mimo wszystko wyglądał na lekko zawiedzionego.
- Spoko, mi pasuje dopóki nadal możemy się kolegować w pracy.
- Jasne. - uśmiechnęłam się.
Jeszcze chwilę stał w bezruchu, zanim szeroko rozłożył ramiona.
- Przytulisz się?
Powoli zamknęłam swoją szafkę i nieśmiało skinęłam głową, by za chwilę poczuć jak oplata mnie rękami. Zaśmiałam się, kiedy jego uścisk lekko się zacieśnił.
- Muszę lecieć, Harry czeka.
Dan wziął głęboki oddech, jakby zaciągał się zapachem mojego szamponu. Sekundę później raczej niechętnie rozluźnił uścisk. Ciemnoniebieskie oczy wpatrywały się w moje, by za chwilę przesunąć się na usta. Chłopak uśmiechał się lekko.
- Do zobaczenia wkrótce, Bo.
- Miłego wieczoru.
Odwróciłam się z wielką gracją, przywalając z całej siły w futrynę drzwi. Usłyszałam jego chichot, zanim ruszyłam wzdłuż sklepu. Szłam po szarych płytkach, grzebiąc w torebce w poszukiwaniu telefonu. Rozejrzałam się za Poppy, żeby się z nią pożegnać, ale musiała być zajęta klientami, bo nigdzie nie wypatrzyłam jej blond loków. Popchnęłam ciężkie, sklepowe drzwi i jeszcze raz rzuciłam wzrokiem za siebie. Zmarszczyłam brwi, kiedy w odległym rogu sklepu dostrzegłam mężczyznę stojącego ze spuszczoną głową. Sama nie wiedziałam czemu zwróciłam na niego uwagę, przecież cały czas mieliśmy jakichś nowych klientów. Może to te zawijasy czarnego tuszu do tatuowania na jego ręku przykuły mój wzrok. Nie miałam czasu na dłuższe rozmyślanie, kiedy moje ciało wpadło na coś twardego.
- Przepraszam. - rzuciłam szybko.
Moja niezdarność została oprawiona głębokim śmiechem, na którego dźwięk uniosłam głowę do góry i spotkałam błyszczące, szmaragdowe oczy.
- Cześć, piękna.
Dołeczek w lewym policzku stał się wyraźniejszy, kiedy uśmiechnął się do mnie pod nosem wyraźnie rozbawiony sytuacją. Harry zauważył moje zaskoczenie. Nie spodziewałam się go w sklepie, bo zawsze czekał na mnie w swoim Range Rover'ze. Steve nadal był ostrożny w stosunkach z wysokim chłopakiem, który niemal złamał mu nos.
- Zazwyczaj jesteś na czas. - powiedział Harry zerkając na swój zegarek, potwierdzając moje kilkuminutowe opóźnienie.
Chwyciłam go za nadgarstek. Pojedyncze loki wystawały spod czapki, kiedy zerkał na mnie z góry. Opiekuńcza natura nie odstępowała go ani na krok. Czasami było to przytłaczające, ale nie mogłam zaprzeczyć miłemu uczuciu ciepła, które rozlewało się po moim wnętrzu, gdy widziałam jak się o mnie troszczy. Albo wtedy jak jego rysy momentalnie stawały się surowe, był taki pociągający, napięta szczęka, ściągnięte brwi. Wszystko co chciałam wtedy zrobić to pocałować jego twarz, sprawić by ciemność przenikająca jego oczy odeszła w zapomnienie. Ta technika okazywała się dość skuteczna, żeby Harry odzyskał równowagę psychiczną.
- Chodź, skarbie.
Oplótł moją dłoń swoimi długimi palcami i poprowadził mnie do wyjścia. Podziwiałam rozłożystość jego ręki, kiedy przycisnął ją do szklanej powłoki drzwi z łatwością popychając i przytrzymując w miejscu, żebym mogła wyjść pierwsza. Podziękowałam cicho i schyliłam się lekko przechodząc pod jego ręka.
Odetchnęłam głęboko, wdychając zapach deszczu parującego z rozgrzanego asfaltu. To był jeden z moich ulubionych zapachów. Ten no i Harry'ego. Obserwowałam wcześniej przez okno, jak niebo rozchyliło swoje podwoje, mocząc wszystko co spotkało na drodze. Pogoda nieco się poprawiła w ciągu ostatnich kilku godzin. Nadal było zachmurzone, ale już nie padało.
- But ci się rozwiązał. - skomentował Harry spoglądając na moje buty - Wywalisz się.
- Ugh..
Przykucnęłam, żeby je zawiązać, ale ciepłe dłonie zatrzymały mnie w połowie drogi.
- Ja to zrobię.
Uśmiechnęłam się nieśmiało, kiedy Harry klęknął szybko i spojrzał na mnie z dołu. Wyglądał uroczo, niemal że niewinnie. Pełne, różowe usta lekko rozchylone, oczy szeroko otwarte. Zamrugał kilkakrotnie, kiedy palcami wtykałam pojedyncze loki z powrotem pod jego czapkę, by po chwili lekko musnąć wierzchem dłoni jego policzek. Opuścił głowę i zaczął zmagać się z moim sznurowadłem. Usłyszałam ciche mruknięcie, kiedy zaczęłam zakręcać włosy na jego karku wokół swojego palca. Ten gest działał kojąco i na mnie i na niego.
Z zamyślenia wyrwał mnie trzask ciężkich zamykanych drzwi sklepowych, ale kiedy się odwróciłam nikogo już tam nie było. Zmarszczyłam usta rozglądając się po parkingu i zobaczyłam mężczyznę, którego obecność już wcześniej dostrzegłam w sklepie. Oddech uwiązł mi w gardle, kiedy powoli odwrócił głowę w moją stronę, dając mi tym samym możliwość do skojarzenia jego rysów. Moment później zniknął tuż za rogiem.
- Bo?
Spojrzałam w dół spodziewając się zastać tam nadal klęczącego Harry'ego ale on zdążył już podnieść się z ziemi.
- Bo, pytałem czy wszystko w porządku. - zmarszczył brwi.
- T...Tak. W porządku. - wyjąkałam - Dzięki.
Nie wyglądał na przekonanego, ale chwycił moją rękę i kontynuowaliśmy spacer do samochodu. Czułam sie przy nim bezpieczna. Nikomu nie pozwoliłby mi zrobić krzywdy. Drzwi od strony pasażera zostały otwarte przede mną przez Harry'ego, który stał i czekał aż wespnę się na fotel. Nie zdawałam sobie z sprawy z mojego zagapienia dopóki się nie odezwał.
- Co? - uśmiechnął się pod nosem.
Duża dłoń wciąż trzymała drzwi samochodu, mięśnie naprężyły się pod ciemną, flanelową koszulą, którą miał na sobie. Była rozpięta ukazując biały podkoszulek, chowający się za czarnym paskiem jego jeansów. Gdy rejestrowałam każdy jego najmniejszy detal wyglądu, na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech. Uwielbiałam jego kręcone włosy, odejmowały mu lat, przynajmniej do momentu, kiedy dostrzegałeś jego ogólną budowę fizyczną. Dołeczki w policzkach powinny być swoistym kontrastem, ale jakimś cudem Harry umiał to wszystko pogodzić, słodkie z niezaprzeczalną seksownością.
- Wyglądasz na prawdę uroczo. - uśmiechnęłam się.
Ciężko było mi zrozumieć, jak udawało mu się wyglądać tak dobrze, bez zbędnego wysiłku.
- Uroczo? - zaśmiał się.
- Wydaje mi się, że to ta czapka i dołeczki... Jesteś słodki.
Zawinęłam palec wokół pojedynczego loczka, który znowu wyskoczył spod czapki.
- Bo, ja nie mam być słodki, jestem facetem.
Obserwowałam jak unosi rękę i zawzięcie napina swoje mięśnie.
- Cóż, ja uważam że jesteś.
Jego dłoń zsunęła się po drzwiach i zamknęła je z trzaskiem. Niespodziewany dźwięk sprawił, że podskoczyłam. Spojrzałam na chłopaka, na którego twarzy właśnie formował się uśmieszek. Błysk w jego oczach przywiódł mi na myśl zwierzę szykujące się do ataku na swoją bezbronną ofiarę. Pisnęłam lekko, kiedy odchylił na bok moją głowę i wyszeptał mi kilka słów do ucha.
- Zaraz ci pokażę słodkiego.
Ułamki sekundy później już nie czułam pod sobą gruntu. Moje nogi zostały oplecione o jego talię, kiedy uniósł mnie z ziemi. Moje zaskoczenie, tylko go rozbawiło. Jego duże dłonie chwyciły moje pośladki i lekko je ścisnęły, co całkowicie odwróciło moją uwagę z czego szybko skorzystał zostawiając małe ugryzienia na skórze mojej szyi. Jęknęłam mocniej wbijając paznokcie w tył jego karku, co spotkało się z jego gardłowym warknięciem. Przycisnął moje plecy do boku swojego auta i jedyne co mogłam zrobić to bezbronnym głosem  popiskiwać jego imię.
Właśnie wtedy poczułam kroplę deszczu na moim policzku. Po chwili druga kapnęła na mój nos. Zaczęłam sie śmiać, kiedy Harry nadal starał się udowodnić mi, że wcale nie jest słodki, a mokre kropki zaczynały znaczyć nasze ubrania.
- Harry. - powiedziałam z trudem łapiąc oddech.
Odchyliłam się na ile to było możliwe od jego silnego torsu, a on nadal całował linię mojej szczęki.
- Przestań się chichrać. Rujnujesz mój pokaz męskości. - wymamrotał nie odrywając ust od mojej skóry.
- Pada. - oświadczyłam w odpowiedzi rozbawionym głosem.
Opuścił mnie na ziemię, cały czas trzymając najbliżej siebie jak to tylko możliwe.
- Jeszcze z tobą nie skończyłem. - powiedział ochrypłym głosem, co zabrzmiało prawie jak groźba.
Drzwi od strony pasażera zostały ponownie otwarte, tym razem w trochę większym pośpiechu, gdy duże krople spadały z ciemnego nieba.

***

Podróż w samochodzie przepełniona była przedłużonymi spojrzeniami. Emocje po zaistniałej chwilę temu sytuacji jeszcze całkiem nie ostygły. Uwaga Harry'ego skupiona na drodze została odwrócona w momencie, kiedy położyłam rękę na jego kolanie. W jego oczach błysnęło pożądanie, gdy powoli zaczęłam przesuwać dłoń w górę jego lewego uda. Chłopak nerwowo poruszył się w swoim fotelu. Zatrzymaliśmy się na światłach z czego skorzystałam sięgając jeszcze wyżej. Klatka piersiowa Harry'ego unosiła się i opadała w nierównym tempie, zwilżył wargi starając się za wszelką cenę skoncentrować się na prowadzeniu samochodu. Nie mogłam powstrzymać małego uśmiechu, kiedy mój lekki ucisk spowodował, że jego oddech uwiązł w gardle. Mięśnie momentalnie się naprężyły w czego efekcie biały but wcisnął do końca pedał gazu.

- Próbujesz nas zabić? - starał sie zachować powagę.

Nie wiem czy kiedykolwiek wcześniej widziałam go tak wytrąconego z równowagi. Róż zalał jego policzki, kiedy nie przestawałam go dotykać. To była miła odmiana, zazwyczaj to ja miałam problemy z zachowaniem spokoju. Kiedy światło zmieniło się z czerwonego na pomarańczowe, moje palce lekko przejechały po jego kroku. Zaskoczenie Harry'ego było jasne po tym jak z jego ust wysmyknęło się siarczyste przekleństwo. Samochodem lekko szarpnęło, ale wciąż staliśmy w miejscu. Mój śmiech rozniósł się echem po wnętrzu pojazdu, kiedy usłyszałam trąbiące auta stojące za nami, ich kierowcy w zniecierpliwieniu czekali, aż będą mogli włączyć się z powrotem do ruchu. 

Sekundy później powoli ruszyliśmy wzdłuż drogi. 

- Wydaje mi się, że będzie lepiej jak podczas jazdy będziesz trzymała ręce przy sobie. - zażartował.

Zaśmiałam się i pokiwałam głową. Nie długo potem Harry zaparkował przy krawężniku, po drugiej stronie mojego domu. Nieśmiało spojrzałam na chłopaka, a ten przygryzł dolną wargę.

- Ch...chcesz wejść? - zapytałam cicho.

- Tak. - nie zwlekał z odpowiedzią.

To było tak oczywiste, że aż zabawne. Był podekscytowany na samą myśl co mogę dla niego zrobić, po małym przedstawieniu w samochodzie, które nie umywało się do tego co miałam jeszcze w zamiarze. Harry pospiesznie odpiął i mój i swój pas bezpieczeństwa, po czym truchtem podbiegł do drzwi pasażera i podając mi rękę, pomógł wysiąść z wozu. Silna ręka spoczęła na moim ramieniu, przyciągając mnie bliżej jego ciała, kiedy przechodziliśmy przez drogę. Szukałam w torebce kluczy, kiedy poczułam jego ciepły oddech w zagłębieniu mojej szyi, kiedy przytulił się do moich pleców. 

Drzwi zatrzasnęły się zaraz za Harrym, a on od razu zsunął swoje conversy ze stóp. Domyślałam się, że mojej mamy nie ma, ale nie szkodziło sprawdzić. Lekko popchnęłam drzwi prowadzące do salonu i zdziwiłam się kiedy usłyszałam rozmowę. Szerzej otworzyłam oczy, kiedy moje przyjaciółki siedzące wygodnie na kanapach zaczęły do mnie entuzjastycznie machać rękami. Uśmiechnęłam się do nich i szybko zamknęłam za sobą drzwi odwracając się do Harry'ego. Przyciągnął mnie do siebie, całkiem nieświadomy tego, że liczba kobiet w moim domu zwiększyła się o trzy na jednego, na moja korzyść. 

- Pamiętasz jak mówiłam ci, ze moje znajome chcą cię poznać? 

Jego usta przywarły do moich, kiedy wymamrotał coś w potwierdzeniu. Wsunęłam palce pod jego czapkę i zsunęłam mu ją z głowy. 

- Cóż. Właśnie siedzą w salonie. 

Cały czas się całowaliśmy, kiedy wypowiadałam kolejne słowa. Uśmiechnęłam się niepewnie, kiedy chwycił mnie za ramiona i lekko od siebie odsunął. 

- Co? - najpierw szerzej otworzył oczy, po czym ściągnął brwi.

- Prawdopodobnie znajdziesz je na kanapie w salonie. - starałam się uśmiechnąć jak najbardziej niewinnie.

- Teraz? - zapytał zdumiony.

Kiwnęłam potakująco głową. 

Spojrzał w stronę drzwi do salonu. Chwilę później wyciągnął telefon z tylnej kieszeni swoich spodni, jego długie palce przejechały po ekranie. 

- Co robisz? Dzwonisz po wsparcie? - zaśmiałam sie.

- Nie całkiem.

Uśmieszek, który pojawił się na jego twarzy wprawił mnie w konsternację. Przyłożył telefon do ucha nie spuszczając ze mnie wzroku i nie zmieniając wyrazu twarzy. Kiedy dało się słyszeć pierwszy sygnał nadchodzącego połączenia, szybko wręczył mi swoją komórkę. Spojrzałam w dół nie bardzo wiedząc co się dzieje i zaklęłam cicho pod nosem, gdy przeczytałam nazwę kontaktu. "Jess".

- Harry. - powiedziałam ostrzegawczym tonem.

Był już w połowie drogi do drzwi salonowych, kiedy odwrócił głowę w moją stronę. 

- Powodzenia z moją siostrą. - zaśmiał się.

Nie bardzo wiedziałam, co mam zrobić, ale przecież nie mogłam się teraz rozłączyć. Słyszałam jak moje przyjaciółki witają się z Harrym. Zerknęłam do pokoju przez małą szczelinę w niedomkniętych drzwiach. 

- Więc... Harry. Czym się zajmujesz na co dzień? - pierwsze pytanie zadała Zoe.

Poczułam satysfakcję wiedząc, że moje koleżanki nieźle go zmiętoszą. Zasłużył sobie po tym w co mnie wpakował. Głos w słuchawce przywołał moją uwagę z powrotem do telefonu, który trzymałam w prawej ręce. 

- Harry? Jesteś tam?

Przyłożyłam urządzenie do ucha.

- Och, um... Cześć, tu Bo. Dziewczyna Harry'ego. - wyjąkałam. 

- O mój Boże! O Boziu! MAMO! 

Skrzywiłam się lekko i odsunęłam nieco telefon od ucha, kiedy Jess nadal wołała swoją mamę. Przyłożyłam go do lewego ucha, kiedy usłyszałam jak tym razem zwraca się do mnie.

- Cześć, Bo. Jesteś tam jeszcze? 

- Tak, jestem. - uśmiechnęłam się. 

- Mojej mamy nie ma, więc zostajesz zdana tylko na mnie. To jest takie ekscytujące! Tysiące razy błagam Harry'ego, żeby nas ze sobą umówił. Wiem, ze to nie to samo co spotkanie, ale zawsze coś. Jest z tobą , mogę gadać z wami obojgiem? 

- Uh, nie... Aktualnie jest przesłuchiwany przez moje przyjaciółki. - zażartowałam.

Usłyszałam jej śmiech. Pamiętałam  jak Harry mówił, że Jess jest gadułą i jeśli jesteś z nią w towarzystwie, to nigdy nie grozi ci niezręczna cisza. 

- Jest tyle rzeczy, które chciałabym ci opowiedzieć i tyle o które chciałabym cię zapytać, ale teraz jak już mam okazję mam całkowite zaćmienie mózgu. - wyznała.

- Jesteś dokładnie taka jaką opisywał cię Harry. - zaśmiałam się.

Zostałam poinformowana o jej manierycznej ekscytacji nawet najmniejszymi rzeczami. 

***

Ulga an twarzy Harry'ego, kiedy weszłam do salonu, była całkiem wyraźna. Momentalnie stanął na równych nogach i ruszył w moją stronę. Cmoknął mnie w policzek i stanął za mną. Jego poburzone loki były jasnym objawem zdenerwowania i częstego przeczesywania ich palcami. 

Oplótł ręką moją talię, przytulając się do moich pleców. Zrobił sobie ze mnie swoistą, ludzką tarczę. Przekręciłam głowę i ucałowałam go w szyję. 

- Twoja siostra powiedziała mi o Hiszpanii. - szepnęłam.

Jego oczy szerzej się otwarły a uścisk na moim brzuchu zacieśnił. Zaśmiałam się i przejechałam wzrokiem po moich znajomych.

- Życzy ktoś sobie coś do picia?

W odpowiedzi otrzymałam kilka kiwnięć głową. Podważyłam rękę Harry'ego, żeby wydostać się z jego objęć i ruszyłam w stronę drzwi. Prawie deptał mi po piętach, kiedy podążył za mną do kuchni. 

- Nie miała balsamu do opalania. - wymamrotał niewyraźnie sam do siebie.

Zachichotałam i sięgnęłam po kilka szklanek, kiedy pochylił się nad blatem kuchennym. 

- Wydawało mi się to całkiem zabawne. A właściwie, dlaczego pływałeś nago? 

- Był środek nocy a ja aż cały się gotowałem. 

Przeprowadziłam z Jess bardzo pouczającą rozmowę, która składała się głównie z jej wypowiedzi dotyczących najbardziej żenujących zdarzeń z życia Harry'ego. Jedną z moich ulubionych była ta z ich wspólnych wakacji w Hiszpanii. 

- Jeszcze jej nie wybaczyłem tego, że zwinęła mi kąpielówki i ręcznik. 

Dowiedziałam się, że jego siostra w tajemnicy poszła za nim na basen i zabrała mu jedyne okrycie, zanosząc je z powrotem do ich pokoju. Harry zmuszony był wracać na siedemnaste piętro hotelu całkiem nago. 

- Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to cholerne zdarzenie w windzie.

Mruknął wracając myślami do wspomnienia sprzed lat.

- O błagam, opowiedz. - zaśmiałam się.

- Nie ma mowy! - nazbyt intensywnie potrząsnął głową. Zaczął nerwowo bawić się guzikiem od swojej koszuli, by za chwilę podnieść wzrok. - Szykuje sie impreza. W przyszłym tygodniu u Hayley w domu. - rzucił szybko Harry, ewidentnie starając się zmienić temat - Termin "dom" traktowałbym raczej luźno. 

- Idziesz? - zapytałam wkładając pokruszony lód do szklanek.

Kątem oka widziałam jak skinął głową.

- Ty też. - zamilkł na chwilę - Um...Jeśli chcesz.

Odwróciłam głowę i zobaczyłam jak przygląda mi się z zaciekawieniem.

- Z przyjemnością.

Uśmiech rozświetlił jego twarz, na której zaraz pojawiły się dwa wyraźne dołeczki.

- Super... och... i ... nie zostawiaj mnie więcej samego ze swoimi koleżankami. - dodał ostrożnym tonem.

Harry zakołysał się na stopach i rzucił okiem na drzwi. Byłam pewna, że był lekko przerażony.

- Dlaczego? - zapytałam odkładając na bok butelkę.

- Kazały mi zdjąć koszulkę, żebym udowodnił, że jestem trenerem boksu.

- O mój Boże... - nie mogłam powstrzymać niekontrolowanego ataku śmiechu.