Rozdział 39.

Leżeliśmy wtuleni w siebie pod kołdrą. Podkuliłam palce u stóp, kiedy włosy na nogach Harry'ego zaczęły łaskotać moja nagą skórę. Jego głowa spoczywała na mojej klatce, kiedy delikatnie przeczesywałam palcami jego loki. Ręką oplatał moją talię pochrapując cicho. Poruszyłam się lekko, a jego uścisk natychmiast się zacieśnił. Wyglądał pięknie. Włosy skręcone w małe loki, pełne, różowe usta. Patrzyłam niemal ze strachem, że może obudzić się ze swojego pięknego snu, kiedy jego rzęsy lekko zatrzepotały na górze policzków, by po chwili wziął głęboki oddech i z powrotem ułożył głowę na moim dekolcie. Jego oddech zaraz się unormował uspokajając mnie tym samym.
Spał w tej samej pozycji, kiedy się obudziłam. Poduszka leżała nad jego głową, a on zamiast niej użył mojego ciała, oplatając je ciasno rękami. Jego uścisk nie był już tak opiekuńczy. To wyglądało bardziej jakby się czegoś bał, jak małe dziecko, które przytula się do kogoś kochanego, prosząc o odrobinę ciepła. Nasze nogi były splecione ze sobą. Co jakiś czas jego palce podrygiwały, zaciskając się na jego koszulce, którą miałam na sobie.
Byłam prawie pewna, że przybrał taką pozycję, bo bał się że go zostawię. Trzymał mnie tak rozpaczliwie blisko, ale nie musiał się martwić. Nie było takiej możliwości, żebym gdzieś zniknęła. Uczucia, które zaczęłam żywić do tego niezwykłego chłopaka wypełniały moje wnętrze przyjemnym ciepłem. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie czułam.
Jeszcze nie powiedzieliśmy sobie, co tak na prawdę do siebie czujemy. Wiedziałam, że mu na mnie zależy, powiedział to wiele razy, ale w głębi duszy bałam się że przywiązałam się do niego bardziej, niż on do mnie. Nigdy wcześniej nie byłam w żadnym związku, nigdy wcześniej też nie pragnęłam być tak blisko kogoś jak Harry'ego.
Z zamyślenia wyrwał mnie Harry, gdy cicho wymruczał moje imię przesuwając swoje dłonie pod ciepłą kołdrę. Chwile później zorientowałam się, że szuka moich. Splotłam nasze palce, po czym on przeniósł moją rękę w górę i położył ją sobie wśród bujnych loków. Uśmiechnęłam się. Nawet kiedy spał, lubił gdy ktoś bawi się jego włosami. Odetchnęłam głęboko i przygryzłam dolną wargę.
- Chyba cię kocham... - ledwie wyszeptałam.
Moje serce zaczęło bić mocniej i byłam pewna, ze Harry wyczuł mój przyspieszony puls, gdy mocniej oplótł mnie ramionami. Z trudnością łapałam oddech. Zaczęłam delikatnie podważać jego palce przyciśnięte do mojej skóry, żeby wyswobodzić się z jego ramion. Łatwo nie było, bo wszystkie jego kończyły były w głębokim śnie, praktycznie się do mnie przykleił. Siła jego dużej sylwetki wciąż była widoczna, mimo jego niepewnego stanu emocjonalnego. Usłyszałam pomruk niezadowolenia, kiedy próbowałam wysunąć swoją nogę z pomiędzy jego, jęknął głośniej, kiedy odsunęłam jego rękę, którą starał się z powrotem przyciągnąć mnie do siebie. Cały czas miał zamknięte oczy. Pocałowałam go w policzek i przeczesałam dłonią jego poburzone loki, co wydało się go nieco rozluźnić, mogłam powoli wysunąć nogę z pośród jego ud. Gardłowe mruknięcie, które pojawiło się gdy to robiłam oblało moje ciało gorącem. Szerzej otworzyłam oczy, kiedy poczułam, że kolanem dotykam czegoś twardniejącego przy górze silnych nóg bruneta. Zignorowałam obrazy pojawiające się w mojej wyobraźni, piękny kochanek błyszczący od potu i wydający z siebie gardłowe jęki nade mną. Potrząsnęłam głową, żeby pozbyć się ochoty zerknięcia pod pościel, wiedziałam że potężna erekcja, którą dokładnie czułam kilka godzin temu, mocno opina się na czarnym materiale bokserek.
Moja samoocena nieco wzrosła, kiedy w końcu uwolniłam się z uścisku mojego opiekuna. Moje nieobecność została okraszona cichym jęknięciem Harry'ego. Jego oczy wciąż były zamknięte, ale zmarszczył brwi. Mimo jego niezadowolonej miny, wciąż był najpiękniejszym mężczyzną jakiego kiedykolwiek widziałam.
Jego niepokój ustąpił w momencie, gdy przesunął się dokładnie na miejsce gdzie leżałam jeszcze chwilę temu. Wyprostował swoje długie nogi, aż jedna stopa wysunęła się za koniec materaca. Nie mogła powstrzymać uśmiechu. Miał lekko rozchylone usta, kiedy cmoknęłam go delikatnie w policzek. Odsunęłam się, a on chwycił najbliżej leżącą poduszkę i przycisnął ją sobie do nagiego torsu.

***

Moje myśli były gdzieś daleko, kiedy przygotowywałam sobie tosty smarując je dżemem. Nie słyszałam, kiedy Harry wszedł do kuchni. Podskoczyłam lekko, gdy oplótł mnie rękami w talii stając za mną. Cicho mruknął mi do ucha i oparł brodę na moim ramieniu w międzyczasie zostawiając zabawne muśnięcia na mojej skórze. 

- Nie lubię budzić się sam. - wymamrotał - Myślałem, że jednak uciekłaś.

Moje przypuszczenia okazały się trafne. Bał się. 

- Musiałabym zacząć biec dużo wcześniej niż ty biorąc pod uwagę twoje długie nogi. - rzuciłam zaczepnie.

To tylko dodatkowo go zachęciło. Zaczął lekko przygryzać skórę na moim odsłoniętym ramieniu zabawnie powarkując. Obróciłam się w jego uścisku, kiedy przycisnął mnie kuchennego blatu. Zaśmiałam się i przygryzłam dolną wargę, na którą od razu przeniósł swój wzrok. Obserwowałam jak lekko wysuwa język, żeby zwilżyć swoje pełne usta. 

- Och... Ja... um...

Oboje szybko odwróciliśmy się, by zobaczyć moja mamę stojącą w drzwiach. Nie wiedziała gdzie podziać wzrok. Harry stał tylko w swoich nisko opuszczonych, szarych dresach. Jemu nie wydawało się to przeszkadzać, bo zaraz oplótł swoje ręce wokół mojej talii, przyciskając moje plecy do swojego torsu i cmokając mnie w czubek głowy. Koszulka Harry'ego luźno zwisała z mojego ciała i w duchu cieszyłam się, że postanowiłam założyć na siebie krótkie szorty. Włosy kaskadami opadały na moje ramiona. Skłonność do czerwienienia się z pewnością odziedziczyłam po mojej mamie. 

- Ja... um... ja tylko...

Odwróciła się szybko, opuściła głowę i ruszyła do salonu. Nie chciałam, żeby moja mama nakryła nas w takiej sytuacji, ale teraz niewiele już mogłam z tym zrobić. Chłopak, który aktualnie całował moją szyję nie wydawał się zakłopotany całą sytuacją. Cmoknęłam go w policzek i ruszyłam w stronę drzwi. Zaśmiałam się cicho, kiedy chwycił mój nadgarstek i przyciągnął mnie z powrotem do swojego ciała. Mocno pocałował mnie w usta, zanim wymownie kiwnął głową w stronę drzwi. Lekko ścisnął moją pupę i klepnął w pośladki, myśląc chyba, że to doda mi odwagi. 

- Idź, załóż koszulkę. - zaśmiałam się.

Szybko chwycił tosta i łapczywie odgryzł kawałek, zanim truchtem podbiegł do drzwi i wspiął się po schodach prosto do mojego pokoju. Wzięłam głęboki oddech, żeby nieco przygotować się na nieuniknioną konwersację z moją mamą. Siedziała na kanapie, podniosła wzrok kiedy weszłam do salonu.

- Bo. - uśmiechnęła się.

Szybko wstała z sofy i mocno mnie przytuliła. Odpowiedziałam jej uśmiechem, kiedy cmoknęła mnie w policzek i zaczęła pocierać dłońmi o moje ramiona, przyglądając mi się z ciekawością. Jej kasztanowe włosy  zebrane były w kucyka z tyłu głowy, skupiłam się tylko na jej niebieskich tęczówkach. Wciąż miała na sobie swój szpitalny uniform, był w bladym kolorze, tego najbardziej nie lubiła jeśli chodzi o pracę. 

- Więc... Ty i Harry...

Momentalnie się zaczerwieniłam, po czym potaknęłam głową opuszczając wzrok, byłam zawstydzona. Asekuracyjnie ścisnęła moje ramiona. 

- Zabezpieczyliście się? - uniosła brwi patrząc na mnie wyczekująco.

- Och, Boże... Tak, mamo. - zaczęłam wyplątywać się z jej uścisku. 

Pokiwała głową z aprobatą i wyraźną ulgą, a na jej ustach znowu pojawił się uśmiech. Jeszcze jedna fala zażenowania nie minęła, kiedy nadpłynęła kolejna. Szybko zakryłam długimi włosami miejsce, gdzie wiedziałam, że widnieje pokaźnych rozmiarów malinka. Przypomnienie naszych intymnych chwil z poprzedniego wieczoru. Moja mam mruknęła coś o byciu młodym i szalonym, po czym głośno się zaśmiała. 

- Mówiłam ci, że jest uroczy.

Nie miała pojęcia o zdarzeniach, które miały miejsce od czasu, kiedy po raz ostatni widziała Harry'ego. Uśmiechnęłam się nieświadomie. Miała rację. 

- Na prawdę go lubię. - przyznałam cicho.

Jeszcze nikomu nie powiedziałam co tak na prawdę czuję do Harry'ego, ale z wyrazu twarzy mojej mamy wyczytałam, że jest dokładnie świadoma, tego co pozostało niewypowiedziane. 

- Sposób w jaki on na ciebie patrzy... Kiedyś twój tata patrzył tak na mnie...

Jej słowa uderzyły w moje serce. Poczułam łzy zbierające się w moich oczach, kiedy wspomniała o tacie. Mimo tego mojego dorastania widziałam miłość pomiędzy moimi rodzicami. Uwielbiali się. Kiedy zginął, moja mama kompletnie się załamała. Nigdy nie widziałam jej w takim stanie jak po jego śmierci. Znaczenie jej słów było tak głębokie. 

Nasza rozmowa została przerwana, kiedy w drzwiach pojawił się Harry. Jeansy nisko zwisały z jego bioder, a zza nich wystawała oblamówka czarnych bokserek. Stał nieruchomo z gołą klatą i szeroko się do nas uśmiechał, kompletnie nie świadomy poruszającej sytuacji, której był świadkiem. 

- Zostawię was samych. - rzuciła szybko moja mama, lekko ściskając moją dłoń - Dobrze cię widzieć, Harry. - powiedziała do chłopaka mijając go w drzwiach.

- Panią też, pani Ellis. 

- Heather. - poprawiła go.

Zaśmiał się, zanim ruszył w moją stronę. 

- Myślałam, że poszedłeś się ubrać. - zachichotałam cicho.

Jego długie palce lekko pociągnęły końce koszulki, którą miałam na sobie. Jego oczy błysnęły rozbawieniem, kiedy spojrzał na mnie z góry. Położyłam dłoń na miękkiej skórze jego biodra, a on pochylił się w moją stronę. Jego ciepło działało na mnie kojąco.

- Masz na sobie moją koszulkę i mimo, że wyglądasz w niej o wiele lepiej niż ja, to jakby... ja trochę bardziej jej potrzebuję. - uśmiechnął się wtulając w moją szyję.

Moje palce zostawiały gęsią skórkę na skórze jego pleców, kiedy przejechałam po niej dłonią. Mruknął cicho, kiedy chwyciłam jego loki, przytrzymując tym samym dotyk jego ust na moim ramieniu. 

- Najpierw musisz mnie złapać, Styles. - szepnęłam.

Odsunęłam się trochę i zobaczyłam jak mi się przygląda. Figlarny błysk w jego oczach ogarnęła subtelna ciemność. Był taki podniecający. Siniaki wciąż widniały na jego opalonym torsie po walce, którą odbył poprzedniego wieczora. Modliłam się, żeby moja ich nie zauważyła, to byłoby potwornie żenujące, jeśli pomyślałaby, że to ja je zrobiłam podczas naszego intymnego zbliżenia. 

- Podejmuję wyzwanie. - rzucił bardziej chrapliwym głosem, niż zazwyczaj.

Jego ton wywołał ciarki na całym moim ciele. Szybko ruszyłam z miejsca i popędziłam w stronę schodów. Ledwo moja stopa dotknęła pierwszego stopnia, zanim jego duża dłoń chwyciła materiał koszulki, który miałam na sobie. Musiałam go zmylić, odwróciłam się i cmoknęłam go delikatnie w usta, żeby odwrócić jego uwagę. Zaskakujący ruch przysporzył mi korzyści, które natychmiast wykorzystałam wspinając się w górę schodów, oczywiście potykając się przy tym kilka razy. Usłyszałam śmiech mojej mamy, kiedy krzyknęłam. Harry był tuż za mną, kiedy wbiegłam do swojej sypialni. 

Nie miałam już gdzie uciec, kiedy gładko zamknął za sobą drzwi mojego pokoju. Szłam tyłem, kiedy Harry coraz bardziej zbliżał się do mnie, na jego twarzy widniał pełen satysfakcji uśmiech.

- Wygląda na to, że wygrałem. - oświadczył dumnie skanując mnie wzrokiem od góry do dołu.

Jego palce niemal paliły moją skórę, kiedy wsunął je za dekolt koszulki pociągając lekko w dół. Nogi zmiękły pode mną, kiedy zmniejszył dystans między nami, opuszczając dłonie po obu stronach mojego ciała i chwytając końce t-shirtu. 

- Mam to z ciebie ściągnąć? - uśmiechnął się szeroko.

Zamrugałam oczami, kiedy jego dotyk przeniósł się pod koszulkę najpierw lekko ogrzewając moje biodra, by za chwilę unieść luźny materiał do góry. Zachichotałam, kiedy uszczypnął mnie po obu stronach talii, dobrze wiedział, że mam tam łaskotki. Przestałam się śmiać, kiedy poczułam jego gorący oddech na mojej szyi. Lekko przygryzł skórę, by za chwilę delikatnie się w nią wpić. Niedługo potem poczułam jego pełne usta przy moim uchu. 

- Obudziłem się dzisiaj trochę pobudzony... - mruknął niskim głosem.

Jego ton doskonale oddawał słabość, którą do niego czułam. Kuszący dotyk wciąż powoli podciągał koszulkę, którą od niego dostałam poprzedniego wieczoru. 

- Byłem zawiedziony, kiedy okazało się, że mojej dziewczyny nie ma obok, a mogłaby mi bardzo pomóc...

T-shirt został przeciągnięty przez moją głowę, ukazując moją całkiem nagą klatkę, która momentalnie została omieciona jego pożądliwym wzrokiem. 

- Może następnym razem. - uśmiechnął się pod nosem.

Szybko naciągnął na siebie szarą koszulkę, zakrywając swój opalony tors. 

- Mmm... Jeszcze ciepła. -rzucił zaczepnie.

Moja prawa ręka powędrowała w górę, żeby zakryć piersi, co spotkało się z jego głośnym śmiechem. Kiedy poprosiłam go żeby znalazł mi jakąś inną koszulkę, nie całkiem miałam na myśli to co starannie wyszukał. Zaczerwieniłam się, gdy wyciągnął w moją stronę ubranie, patrząc wyczekująco. Odwróciłam się, by ubrać to co mi wręczył.

Zmarszczyłam brwi, kiedy rozciągnęłam przed sobą materiał.

- Harry, to jest praktycznie przezroczyste. - powiedziałam lekko odwracając głowę.

- Wiem. - odparł rozbawiony.

Zanim zdążyłam rzucić jakąś marudną uwagę, inny, więcej zakrywający top został przeciągnięty przez moją głowę. Czułam się jak małe dziecko, kiedy pomagał mi się ubrać, ostrożnie przekładając moje ręce przez rękawy koszulki. Odwrócił mnie w swoją stronę, uśmiech rozświetlał jego urocze rysy, jednak zaraz zniknął razem z jego pogodnym humorem. Jego wzrok powędrował na moje biodro, chciał chwycić materiał t-shirt'u i podciągnąć go do góry, ale go powstrzymałam.

- Przepraszam, że zrobiłem ci krzywdę. - powiedział przyciszonym głosem.

Jeśli mam być szczera, to wspomnienie o ciemniejszej części jego natury nie bardzo mnie już martwiło. Uśmiechnęłam się. Teraz siniaki pokrywały oba nasze ciała. Tak samo jak zadrapania po paznokciach i różnokolorowe malinki pozostałe po wczorajszym uniesieniu. Pasowaliśmy do siebie. 

Nie o ten ból się martwiłam.

- Chodzi o to, że... Jesteś na prawdę... - ucięłam w połowie.

Miałam wrażenie, że Harry wie do czego chcę nawiązać. Lekki uśmiech na jego ustach, nieco mnie uspokoił.  Był wyraźnie rozbawiony, kiedy mój wzrok zjechał w dół jego brzucha. Starałam się zrobić to subtelnie. 

- Twoje ciało się do mnie przyzwyczai. Im więcej razy będziemy uprawiać seks, tym będzie ci łatwiej. - wyjaśnił.

Wtulił głowę w zagłębienie między moją szyją a ramieniem, delikatnie przejechał ustami po skórze, zanim przeniósł się w okolicę ucha. Jego dłonie trzymały mnie w uścisku, a ciepło bijącego od jego ciała ogrzewało moje. 

- Zero bólu, tylko przyjemność. - wymruczał.

Zaczerwieniłam się, kiedy wypowiadał ostatnie słowo. Coś w jego niskim głosie sprawiało, że słowa, które ulatywały z jego ust wznosiły się na nowy, całkiem nieznany przeze mnie poziom. Wszystko co kiedykolwiek powiedział całkowicie mnie przekonywało, we wszystko wierzyłam. Z trudnością złapałam oddech, kiedy się odsunął i spojrzał mi w oczy.

- Coś nie tak?  - zmarszczył brwi.

Chwycił moje dłonie i delikatnie zaczął pocierać kciukami o ich zewnętrzną stronę.

- Chcesz to jeszcze ze mną robić? - zapytałam cicho.

Uśmiechnął się szeroko, potakując przy tym głową, gdy jego niesforne loki opadły na czoło. 

***

Nie chciałam, żeby Harry wychodził. Nasz ostatni pocałunek, był więcej niż namiętny i widziałam, że również niechętnie chce się rozstać. Nie pozwolił mi odprowadzić się do auta, więc przysiadłam na schodku przed domem i obserwowałam jak wspina się do samochodu, by za chwilę zniknąć mi z pola widzenia. 

Po sposobie w jaki całował moje usta i to jak zachłannie trzymał moje dłonie, wiedziałam że jego opiekuńcza natura nieco się zaostrzyła. Chciał żebym była bezpieczna. Zwłaszcza teraz, kiedy nasz związek przeniósł się na wyższy poziom. Nigdy nie zapomnę poprzedniej nocy, to dzięki niej jeszcze bardziej się do siebie zbliżyliśmy. 

Harry obiecał, że zadzwoni do mnie z pracy, więc gdy dostrzegłam na wyświetlaczu telefonu jego imię, niekontrolowany uśmiech pojawił się na moich ustach. Rzuciłam szybko do Poppy, że muszę odebrać, a ona zachichotała cicho i zaczęła odpychając powietrze rękami dając mi znać, że mogę iść, co od razu zrobiłam kierując się w stronę zaplecza. Po drodze musiałam zmierzyć się z dość twardym spojrzeniem Dan'a. 

- Cześć, piękna. - zabrzmiało standardowe powitanie Harry'ego.

- Cześć.

Przysiadłam na stoliku w małym pomieszczeniu. Moje nogi luźno z niego zwisały kołysząc się miarowo w przód i w tył.

- Jak się czujesz? - usłyszałam jego ochrypły głos po drugiej stronie linii.

- Trochę obolała, ale już jest lepiej. Jak tam w pracy? - szybko zmieniłam temat.

Chyba domyślił się, że nie bardzo mam ochotę rozgadywać sie na temat moich bolączek i urazów przez telefon. 

- Taa... W porządku. Czekam właśnie na jakiegoś nowego klienta. - nie brzmiał bardzo entuzjastycznie. 

Odchyliłam się do tyłu wyginając plecy w łuk i rozciągając nieco mięśnie. Już miałam skomentować brak podekscytowania w jego głosie, które zazwyczaj mu towarzyszyło, zanim znowu się odezwał.

- Nie mogłem dzisiaj zdjąć z siebie koszulki. 

Zmarszczyłam brwi i mocniej przycisnęłam telefon do ucha odgarniając kilka niesfornych włosów z twarzy. Ciekawość wzięła górę.

- Dlaczego?

- Ktoś podrapał całe moje plecy. - powiedział niskim głosem.

Szerzej otwarłam oczy, kiedy usłyszałam jego słowa. Całkowicie zapomniałam o tym, że zaznaczyłam wczoraj na nim swoją obecność przy użyciu moich paznokci. Nie trudno byłoby się domyślić komuś skąd pochodzą płytkie bruzdy na jego plecach. 

- Och, Boziu... Przepraszam, Harry. 

Zaśmiał sie w odpowiedzi na moje zmieszanie. 

- Nie ma za co, wyglądają całkiem seksownie. - zamilkł na chwilę - To tak jakbyś naznaczyła mnie, że jestem twój. 

Zaskoczył mnie jego uwodzicielski ton. Zaczęłam zastanawiać się czy miałby coś przeciwko, gdybym zostawiła więcej takich znaków na innych częściach jego ciała. Zaczerwieniłam się, gdy pomyślałam o tym jak potencjalnie mogłyby wyglądać jego kości obojczyka, po moich staraniach. Nasza rozmowa została przerwana przez Dan'a, który gwałtownie popchnął drzwi wchodząc do małego pomieszczenia. 

- Steve chce cię widzieć na sklepie. - rzucił szybko.

Kiwnęłam lekko głową na znak, że przyjęłam jego wiadomość, ale on nadal stał w drzwiach. 

- To on? Ten twój chłopak? - Dan wymownie wskazał głową na mój telefon.

Wyczułam jakąś wrogość w jego głosie, do chłopaka z którym rozmawiałam podczas krótkiej przerwy, którą sobie urządziłam. Mruknęłam coś w odpowiedzi i odwróciłam się od niego.

- Kto to? - zapytał Harry - To ten głupi kutas od ciebie z pracy, tak? - jego głos się obniżył.

Trochę trudno było mi się skupić na obojgu chłopakach domagających się mojej uwagi. Ego unoszące się w powietrzu było aż przytłaczające. 

- Bo? - zawołał Dan.

- Słyszałam, zaraz przyjdę. - odcięłam się szybko.

Nie chciałam na niego naskakiwać, ale Dan wyszedł dopiero wtedy kiedy dostrzegł moje poirytowanie. Zostawił za sobą otwarte drzwi, jakby wiedział, że to podziała na mnie jak płachta na byka. Harry cały czas mówił coś do mnie przez telefon.

- Serio Bo, jeżeli on sie od ciebie nie odczepi to przysięgam, że skopię mu dupę. 

Wyraźnie wyczuwałam jego zdenerwowanie przez ton głosu, ale wiedziałam że to jedynie pusta obietnica. Kiedy nic nie odpowiedziałam usłyszałam coś jakby trzaśnięcie drzwiami po drugiej stronie linii. 

- Harry, co ty wyprawiasz? - powiedziałam lekko poirytowana.

- Jadę do ciebie. - odpowiedział ostrym tonem.

- O Boże! Harry, uspokój się. - poprosiłam - Zostań w pracy. 

Padło kilka siarczystych przekleństw pomiędzy nim i jak mi się wydawało Tom'em. W duchu dziękowałam, że pojawił się przy brunecie. Tom nie bał się przeciwstawić rozzłoszczonemu Harry'emu jak większość ludzi, która stawała na jego drodze. Ale miałam przeczucie, że gniew Harry'ego z góry postawiłby go na wygranej pozycji, jeśli rzeczywiście przyszłoby im się pokłócić. 

- Harry? - panowała kilko sekundowa cisza, ale wiedziałam, ze wciąż jest po drugiej stronie linii. Słyszałam jego ciężki oddech. - Chciałabym teraz być przy tobie.  Scałowałabym tę zmarszczki, które formują się pomiędzy twoimi brwiami, kiedy się złościsz. - powiedziałam cicho. 

Czekałam w lekkim zdenerwowaniu i niepewnością na jakąś odpowiedź. 

- Wiem, co starasz się zrobić. Przejrzałem cię. - wymamrotał nie wyraźnie.

- Jesteś seksowny, kiedy się złościsz. - kontynuowałam.

Jego cichy chichot utwierdził mnie w przekonaniu, że trochę udało mi się go uspokoić. 

- Gdzie jeszcze byś mnie pocałowała? - zapytał wolno wymawiając każdy wyraz. 

***

Znalazłam Dan'a przy kasach. Nie zwrócił na mnie uwagi, kiedy stanęłam obok niego, więc położyłam rękę na jego ramieniu. Odgarnął swoje jasno brązowe włosy z oczu. Ich głębia wpatrywała się we mnie. Bez wątpienia, był atrakcyjny, ale postrzegałam go jedynie jako kolegę. Podejrzewam, że mógł mieć z tym coś wspólnego ten wysoki brunet z kręconymi włosami. Nikt nie mógł się z nim równać. 

- Przepraszam. - powiedziałam cicho.

Jego rysy twarzy złagodniały, kiedy usłyszał moje słowa.

- W porządku. - uśmiechnął się - Ale chyba nie powinienem z tobą z rozmawiać. - dorzucił.

Zmarszczyłam brwi i odsunęłam się trochę od niego. Myślałam, że się kolegujemy. Nasze zmiany zazwyczaj pokrywały się w czasie, więc spędziliśmy wspólnie wiele godzin układając towar, albo gadając. Lubiłam go, często mnie rozśmieszał.

- Dlaczego?

- Twój chłopak ci nie powiedział? 

Nie mógł dokończyć swojej odpowiedzi. Stałam lekko zniecierpliwiona, czekając aż skończy obsługiwać klienta. Szybko spakowałam do jednorazówki rzeczy leżące na ladzie, żeby nieco przyspieszyć ten proces. Oczywiście wiedziałam, że Harry i Dan nie pałają do siebie zbytnią sympatią, ale to już wydawało mi sie małym przegięciem. 

- Dan...  - starałam się zachęcić go do skończenia wypowiedzi.

Spojrzał na mnie i chwilę przyglądał sie mojej twarzy.

- Nie był zachwycony, że razem pracujemy. - rzucił zdawkowo. Wiedziałam, że ma na myśli tę rozmowę z której niestety zostałam wykluczona. 

Ta informacja akurat była mi dobrze znana.

- Harry jest po prostu trochę nadopiekuńczy... - starałam się go usprawiedliwić.

Drwina która wydostała się z ust Dan'a nieco mnie zaskoczyła.

- Trochę nadopiekuńczy? - podniósł głos, który przepełniony był sarkazmem. - Powiedział, że mnie kurwa zabije, jeżeli chociaż spróbuje cię dotknąć! Ująłem to dość gładko w stosunku do tego co mi powiedział na prawdę.

Nie bardzo wiedziałam jak mam zareagować. W sklepie zrobiło się ciszej, w pobliżu nie było żadnego klienta, więc Dan odwrócił się w moją stronę. 

- Daj spokój, Bo. Nie wmówisz mi, że się go nie boisz. - zmarszczył czoło.

Zarozumiały komentarz tylko wzbudził moja irytację. Ani Dan, ani nikt inny nie miał pojęcia o moim związku z Harrym. Zbliżyłam się do niego, mój wzrost nie pomagał zbytnio w poważnym postrzeganiu mojej osoby.

- Nie boję się Harry'ego. - powiedziałam twardo.

Na chwilę zawiesił wzrok nad moją głową, by zaraz z powrotem popatrzyć mi w oczy. Wyglądał jakby zmagał się z jakąś decyzją w swojej głowie. Znowu omiótł moją twarz spojrzeniem i dłuższą chwilę wpatrywał się w moje usta, by po chwili wrócić do moich niebieskich tęczówek.

- Twój chłopak zapewnił mnie, że nie będzie miał problemu w zdobyciu pistoletu. Potem dodał, że nie widzi też przeszkód, żeby zrobić mi dodatkową dziurę do oddychania. - zamilkł na chwilę, a moje oczy rozszerzyły się do niewiarygodnych rozmiarów, kiedy głośno przełknęłam ślinę - Teraz się boisz?